“Aangalopperen, afwenden richting de sprong en je ogen dicht doen.” klonk de opdracht. Mijn angstige blik naar de instructeur was veelzeggend maar werd gevolgd door een nog duidelijker: “Gewoon je ogen dicht doen en vertrouwen op je beestje!”
Goed. Met mijn ogen dicht over een hindernis dus. Gelukkig had ik een fijn paard die altijd wel sprong, maar met mijn ogen dicht naar een hindernis was toch wel andere koek. Ik besloot te luisteren (Had ik een keus??) en het gewoon te doen. Aangalopperen, afwenden richting de sprong en mijn ogen dicht doen. Mijn paard galoppeerde rustig onder me verder en ik voelde haar aantrekken naar de hindernis. Ze nam me mee in haar sprong en bracht me veilig naar de overkant.
Poe. Gelukt. Fijn. Mijn gedachten werden onderbroken door de volgende instructie: “ Nog een keer! En nu iets minder gespannen zitten meisje! Je paard helpt je er wel overheen!”
Na meerdere keren met mijn ogen dicht te hebben gesprongen begon ik de achterliggende gedachte van de oefening te begrijpen. Meer vertrouwen hebben in je paard en voelen wat er gebeurt.
Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar voor die instructie.
Door te rijden met je ogen dicht kom je wat dichter tot je paard en je gevoel. Je gaat meer op subtiele dingen letten zoals je houding en zit of de druk op je teugels. Je voelt eerder of je paard scheef loopt of niet voorwaarts is.
Mijn tip voor jullie: Probeer het ook eens.
Springen hoeft natuurlijk niet meteen, begin eens bij de dressuurmatige training.
Wijk eens een paar pasjes of ga eens doorzitten met je ogen dicht. Je zal meer gevoel krijgen met de oefening en een betere controle over je lichaam krijgen.
Succes!
(En denk wel even aan je mederuiters; in een drukke baan rijden zonder te kijken kan problemen geven. Doe het dan slechts een paar pasjes of probeer het liever eens als je alleen aan het rijden bent ;))
